Wznosi się w miejscu, gdzie 13 maja 1917 roku, troje pastuszków bawiło się „budując niewielki murek, kiedy nagle zobaczyli błyskawicę, która ich przestraszyła i dlatego zebrali swoje stado, aby wrócić do domu”.
Autorem koncepcji projektu jest architekt holenderski Gerard van Kriechen; jego dzieło kontynuował portugalski architekt Joăo Antunes. 13 maja 1928 roku arcybiskup Evory Manuel da Conceiçăo Santos poświęcił kamień węgielny świątyni. Kościół konsekrowano 7 października 1953 roku. Tytuł bazyliki został mu nadany przez Piusa XII dekretem „Luce Suprema” w listopadzie 1954.
Budynek, mierzący 70,5 m długości i 37 m szerokości, zbudowano w całości z miejscowego kamienia (z regionu Moimento), natomiast ołtarze powstały z portugalskich marmurów z okolic Estremoz, Pero Pinheiro i Fatimy. Wieża dzwonnicza, wzniesiona w centrum zespołu architektonicznego, ma 65 metrów wysokości i jest zwieńczona koroną z brązu o wadze 7.000 kg, wykonaną w odlewni Bolhăo w Porto oraz widocznym w nocy z daleka podświetlanym krzyżem. Kuranty składają się z 62 dzwonów odlanych i strojonych w Fatimie przez José Gonçalves Coutinho z Bragi. Największy dzwon waży 3.000 kg, a jego serce 90 kg. Zegar jest dziełem Bento Rodrigues’a z Bragi. Marmurowe anioły na fasadzie wykonał Albano França.
Figura Niepokalanego Serca Maryi w niszy na wieży ma 4,73 m wysokości i waży 14 ton. Nad wejściem głównym do bazyliki znajduje się mozaika przedstawiająca koronację Matki Boskiej przez Trójcę Świętą. Została ona wykonana w Watykanie i tam pobłogosławiona przez ówczesnego Sekretarza Stanu kardynała Eugénio Paccelli (przyszłego papieża Piusa XII, zwanego „papieżem fatimskim”).
Booking.com
